Το Κοινοτικόν για την εικόνα της πόλης μας

Τι μπορούμε να κάνουμε για την εικόνα της πόλης μας;  Υπάρχει σοβαρό ζήτημα ασυδοσίας, αυθαιρεσίας, καταστρατήγησης κανονισμών, ρύπανση απτή και οπτική. Είστε διατεθειμένοι να αντιμετωπίσετε την κατάσταση, ακόμα και αν δυσαρεστήσετε ομάδες, πυρήνες, γειτονιές, επαγγελματικούς κλάδους και μεμονωμένους πολίτες;

Η ασυδοσία, η ιδιοτελής εκμετάλλευση των δημόσιων χώρων, το «κάνω ό,τι μου καπνίσει», έχουν εγκαθιδρύσει το βασίλειό τους σε πλατείες, πεζοδρόμους, πεζοδρόμια, δρόμους, ακάλυπτους χώρους, λαϊκές αγορές, μνημεία, δημοτικά κτίρια, θέσεις ΑΜΕΑ, κ.λπ. Η ανοχή στην ιδιότυπη «ιδιωτικοποίηση» του δημόσιου χώρου και των αστικών κοινών από ομάδες συμφερόντων και ομάδες «παρτάκηδων», παίρνει χαρακτηριστικά πολιτικής επιλογής από μέρους της Δημοτικής Αρχής, καθώς παρά τις συχνότατες αναφορές μας στο δημοτικό συμβούλιο, κανένα μέτρο δεν έχει ληφθεί. Μόνο απαντήσεις του τύπου «να τρέχουμε πίσω από τον καθένα;» ή «δεν έχουμε προσωπικό ελέγχου». Οι κανονιστικές διατάξεις είτε ψηφίζονται και πρακτικά δεν εφαρμόζονται, καθώς δεν υπάρχει κανένας έλεγχος της εφαρμογής τους (π.χ. διατάξεις για τραπεζοκαθίσματα), είτε υπάρχει κωλυσιεργία στην ψήφιση κι επικαιροποίησή τους (διατάξεις για τις λαϊκές αγορές, τα περίπτερα, κλπ).

Η αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης οφείλει να είναι προτεραιότητα όσων εμπλέκονται με τη δημοτική πολιτική, διότι: 1) πλήττονται τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των πολιτών και ιδιαίτερα των πιο ευάλωτων ομάδων, 2) είναι πολιτικά, ηθικά και κοινωνικά απαράδεκτο, τα Κοινά, αυτά που ανήκουν σε όλους και όλες, να γίνονται αντικείμενα για το όφελος ή το «γούστο» κάποιων λίγων, 3) η αισθητική μιζέρια λειτουργεί ενισχυτικά στην ήδη υπάρχουσα οικονομική και κοινωνική μιζέρια, γενικεύοντας μια διάθεση ωχαδελφισμού, απαξίωσης και αδιαφορίας για τη συλλογική μας ζωή, 4) λειτουργεί ως παρότρυνση γενίκευσης της αυθαίρετης ή αντικοινωνικής συμπεριφοράς, 5) αποτελεί ασφαλή ένδειξη πώς θα καταντήσουν οι νέοι δημόσιοι χώροι που σχεδιάζονται (παραλιακό μέτωπο, αναπλάσεις πόλης, πεζοδρόμηση Μαιζώνος, κλπ) και για τους οποίους θα δαπανηθούν εκατομμύρια ευρώ τα επόμενα χρόνια.

Μια πολιτική αναγέννησης και σεβασμού του δημόσιου χώρου θα έχει πολλές διαστάσεις: ενίσχυση του κανονιστικού οπλοστασίου (κανονισμοί βασισμένοι στις σύγχρονες ανάγκες της πόλης), συνεπής έλεγχος εφαρμογής του, κινητοποίηση των πολιτών που πλήττονται τα δικαιώματά τους από την αυθαιρεσία, διάλογος και προσπάθεια συνεννόησης με όσους αυθαιρετούν για ένα δύσκολο μεροκάματο ή από έλλειψη υποδομών ώστε να βρεθούν λύσεις αμοιβαιότητας και τέλος, πράξεις επιβολής της νομιμότητας με σκοπό τη συμμόρφωση και όχι την εξόντωση.