Αφετηρία μας οι κόκκινες γραμμές: Τα Δημόσια Αγαθά είναι και θα πρέπει να μείνουν Δημόσια

Είναι εκπληκτική η απόσταση ανάμεσα στο εύρος των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι πολίτες της Πάτρας (και των παλαιών Δήμων και Κοινοτήτων της περιοχής, που ελέω Καλλικράτη αποτελούν τον Δήμο Πατρέων) και στο μέχρι σήμερα διεξαγόμενο δημόσιο πολιτικό διάλογο και αντιπαράθεση γι αυτά ακριβώς τα προβλήματα. Φαίνεται, δυστυχώς, να επικρατεί επί του παρόντος η γελοιογραφική κατάσταση των ατέρμονων συζητήσεων για το ποιος είναι ο «καταλληλότερος», ο «πιο ανεξάρτητος» και ποιος  συνδυασμός θα συνεργαστεί ή θα αφομοιωθεί από ποιόν. Αλλά και σε όσους δεν συμμετέχουν σε αυτό το επιθεωρησιακό γαϊτανάκι, περισσεύει η απλή γενικόλογη υπεράσπιση ή καταγγελία των πεπραγμένων της απερχόμενης Δημοτικής Αρχής.

Ως Δημοτική Κίνηση «Κοινοτικόν» είχαμε από την πρώτη στιγμή δηλώσει ότι το μέγεθος των προβλημάτων σε συνθήκες εκθεμελιωτικής κρίσης δεν αντιμετωπίζεται με αυτόκλητους «σωτήρες» ούτε με δοκιμασμένες ρετσέτες άλλων εποχών. Χρειάζεται η γενική κινητοποίηση των απλών πολιτών σε μια κοινά διαμορφωμένη προγραμματική βάση. Για να γίνει αυτό, όμως, απαιτείται κρυστάλλινη πληροφόρηση των πολιτών για το τι πραγματικά διακυβεύεται σε κρίσιμους τομείς της ζωής της πόλης και της περιοχής. Κατανοούμε ότι αυτό δεν βολεύει όλους. Είναι προτιμότερο η συζήτηση να εξαντλείται στα «πρόσωπα» ή στο πώς οι εκλογές της αυτοδιοίκησης θα γίνουν «πρόκριμα» στην εκλογική προσπάθεια του Χ ή του Ψ κόμματος στις ευρωεκλογές και τις εθνικές εκλογές.

Συνεπείς στην προγραμματική μας δέσμευση,  με τη σημερινή ανακοίνωση επιθυμούμε να επαναφέρουμε στη δημόσια συζήτηση τα κρίσιμα ζητήματα της διαχείρισης των σκουπιδιών, του νερού και του θαλάσσιου μετώπου της πόλης, καθώς οι λύσεις που δρομολογούνται ή πρόκειται να δρομολογηθούν ή υπονοούνται ως «αναγκαστικές», δημιουργούν τη βάσιμη υποψία ότι, ανεξάρτητα των όποιων προθέσεων, τελικά συγκλίνουν σε ένα σχέδιο λεηλασίας των πόρων και των χώρων της πόλης. Το σχέδιο αυτό δεν είναι πρωτότυπο ούτε αφορά μόνο στην Πάτρα. Εντάσσεται στην αποδοχή των γενικών μνημονιακών κατευθύνσεων που από τη μία επιβάλλουν μια συντριπτική λιτότητα σε βάρος της πλειοψηφίας του λαού και από την άλλη προβλέπουν το υποχρεωτικό ξεπούλημα των «ασημικών» κάθε τόπου, δηλαδή των φυσικών πόρων, των δημόσιων χώρων, της δημόσιας περιουσίας, ακόμα και των …σκουπιδιών! Πιο συγκεκριμένα:

• Για τη διαχείριση των σκουπιδιών έχει προκριθεί και ήδη δρομολογείται η λύση ενός πανάκριβου εργοστασίου επεξεργασίας απορριμμάτων. Παρά την προπαγανδιζόμενη μηχανική και βιολογική επεξεργασία των απορριμμάτων η ύπαρξη μεγάλων ποσοτήτων καταλοίπων υποκρύπτει νέο φαύλο κύκλο ταφής (πού άραγε;) ή ακόμα χειρότερο, καύσης. Σε όλη την Ελλάδα οι μελέτες από Δήμους για τη δημιουργία τέτοιων εργοστασίων ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Πίσω από αυτήν την εξόφθαλμη προώθηση της συγκεκριμένης επιλογής, σε βάρος άλλων, φιλικότερων προς το περιβάλλον και οικονομικότερων λύσεων, που συμφέρουν περισσότερο τις τοπικές κοινωνίες, κρύβεται ένα παιχνίδι μεγάλων συμφερόντων που ξεκινάει από τους περίφημους «εθνικούς» εργολάβους και καταλήγει στην διείσδυση πολυεθνικών ομίλων παραγωγής του αντίστοιχου μηχανολογικού εξοπλισμού, οι οποίες θα συνεργαστούν με τους γνωστούς και μη εξαιρετέους Έλληνες μεγαλοεργολάβους. Μια ματιά στις εταιρείες που εκδηλώνουν ενδιαφέρον σε όλη την Ελλάδα γι’ αυτά τα εργοστάσια είναι απολύτως κατατοπιστική, ενώ οι παρεμβάσεις της Γερμανικής Αρμοστείας (βλέπε Φούχτελ) είναι αρκούντως αποκαλυπτικές.  Στόχος, η επιδοτούμενη από ΕΣΠΑ και δημόσιους πόρους κατασκευή εργοστασίων, η επιδοτούμενη παραγωγή (βρώμικης) ενέργειας η οποία θα πωλείται σε προνομιακές τιμές ως… πράσινη, η επιδοτούμενη αρπαγή των πρώτων υλών που θα προκύπτουν από την ανακύκλωση στο εργοστάσιο, την ίδια στιγμή που θα επιβαρύνεται το περιβάλλον και η τσέπη των πολιτών. Εντύπωση, δε, κάνει το γεγονός της επιλογής εργοστασίων φαραωνικής δυναμικότητας, η οποία για να καλυφθεί και να μείνουν ικανοποιημένοι οι επενδυτές θα πρέπει είτε να συλλέγονται απορρίμματα απ’ όλη την περιφέρεια είτε να …αυξάνονται τα δημοτικά τέλη. Ταυτόχρονα, κάθε προοπτική προώθησης και επέκτασης  των εναλλακτικών τρόπων διαχείρισης (διαλογή στην πηγή, πολλαπλή ανακύκλωση, κομποστοποίηση, κλπ) καθίσταται πρακτικά ασύμφορη για την τοπική κοινωνία ή συμφέρουσα μόνο στο βαθμό που συντελείται μέσα στο εργοστάσιο και μεταπωλείται για κέρδος του επενδυτή.

• Για το νερό, είναι γνωστό ότι η Πάτρα θα πριμοδοτηθεί με την μεγαλύτερη ποσότητα ύδατος από αυτό που θα συγκεντρωθεί στους μελλοντικούς ταμιευτήρες του φράγματος Πείρου-Παραπείρου. Η πρόσβαση σε τόσο μεγάλη ποσότητα πόσιμου νερού, τη στιγμή μάλιστα που οι ανάγκες της πόλης ήδη καλύπτονται (και θα καλύπτονταν αποτελεσματικότερα αν το δίκτυο δεν είχε τόσο μεγάλες απώλειες ή το πόσιμο νερό δεν πότιζε οικονομικά …τα γκαζόν επώνυμων βιλλών στις παρυφές της πόλης) δεν μπορεί παρά να προκαλέσει το «επενδυτικό ενδιαφέρον»! Ήδη η κυβέρνηση επιβάλλει τη συμμετοχή ιδιωτών στη διαχείριση του έργου γιατί δεν …έχει λεφτά για τη συντήρησή του! Ταυτόχρονα είναι γνωστή η γενική οδηγία-κατεύθυνση εκ μέρους των δανειστών της χώρας για την ιδιωτικοποίηση των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης σε Αθήνα – Θεσσαλονίκη. Έτσι, ενώ ο ρόλος και το προσωπικό της ΔΕΥΑΠ χρόνια τώρα απαξιώνονται συστηματικά και αφού ως γνωστόν «λεφτά δεν υπάρχουν» για τη διαχείριση των πόρων και αυτού του έργου, η αναζήτηση «άλλων λύσεων» είναι προ των πυλών…

• Τέλος, για το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης, το πέρασμά του στην ευθύνη του οργανισμού ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας (ΤΑΙΠΕΔ), δεν αφήνει αμφιβολίες για τον τρόπο με τον οποίο θα «αξιοποιηθεί»: παραχώρηση σε ιδιώτη/ες για πλήρη κερδοσκοπική εκμετάλλευση. Μια εκμετάλλευση η οποία διόλου δεν θα ενδιαφέρεται για την αναψυχή και τον αθλητισμό των Πατρινών στο θαλάσσιο μέτωπο της ίδιας τους της πόλης…  Η τελευταία εξέλιξη για τον τρόπο που θα «αξιοποιηθεί» το τέως αεροδρόμιο Ελληνικού είναι ενδεικτική: η παραχώρηση της έκτασης από το ΤΑΙΠΕΔ στον όμιλο Λάτση σηματοδότησε ταυτόχρονα το πέρασμα από το δήθεν «μεγαλύτερο αστικό πάρκο της Ευρώπης» στην κατασκευή μεζονέτων για υψηλά βαλάντια, καταναλωτικών «πάρκων», ακόμα και …ουρανοξύστη!

Για μας είναι προφανές ότι το παιχνίδι που παίζεται ή πρόκειται να παιχθεί στους παραπάνω κρίσιμους τομείς είναι τεράστιο καθώς τα συμφέροντα που συνωθούνται για τη διαρπαγή των τοπικών πόρων σε όλη την Ελλάδα είναι πολύ μεγάλα και αδηφάγα. Είναι δε, ακραία προκλητικό, ότι δημοτικοί άρχοντες και ορισμένοι επίδοξοι αντικαταστάτες τους διευθετούν τη σχετική συζήτηση με κρυψίνοια και με τρόπο παραπειστικό. Προβάλλουν διάφορα άλλοθι, π.χ. ότι πρόκειται για ζητήματα που αφορούν στους τεχνοκράτες, τους περιβαλλοντολόγους, τις εταιρείες, το Κράτος, κ.λπ. Ακόμα χειρότερα, ο λόγος που διατυπώνεται  συνήθως καταλήγει σε μια αέναη μετάθεση ευθυνών: «φταίει η Περιφέρεια, το Κράτος, …η Ε.Ε.», κ.ο.κ., ή σε μεμψιμοιρίες του τύπου… «δεν υπάρχουν λεφτά», «κόπηκαν οι επιδοτήσεις», «τι να κάνουμε, έτσι τα βρήκαμε», «το μνημόνιο βλέπεις», κλπ. Ακόμη και όταν κάποιες από τις προφάσεις αληθεύουν, πρόκειται για τη μισή αλήθεια. Η υπόλοιπη μισή λέει ότι οι δημοτικές αρχές μετατράπηκαν σε απλούς πρωτοκολλητές μνημονιακών οδηγιών και δεσμεύσεων, επέδειξαν κραυγαλέα οραματική ένδεια, υποτίμησαν και αδιαφόρησαν για τη λαϊκή πρωτοβουλία, απαξίωσαν συστηματικά τις ικανότητες των εργαζομένων τους, αγνόησαν προκλητικά πετυχημένα εναλλακτικά παραδείγματα από την υπόλοιπη Ελλάδα και όλο τον κόσμο και εν τέλει υποτάχτηκαν αμαχητί στην ισχύ αλλότριων συμφερόντων.

Ως Δημοτική Κίνηση «Κοινοτικόν» θεωρούμε ότι και στα τρία κρίσιμα ζητήματα που ετέθησαν παραπάνω υπάρχουν αδιαπραγμάτευτες «κόκκινες γραμμές»:

• Τα δημόσια αγαθά είναι Δημόσια και θα παραμείνουν αποκλειστικά Δημόσια. Είναι αδιανόητη κάθε απόπειρα ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησή τους.
• Κάθε λύση θα πρέπει να υπόκειται στην ανοιχτή και σαφή έγκριση και αποδοχή των πολιτών, οι οποίοι έχουν δικαίωμα στην ολόπλευρη και συστηματική πληροφόρηση.
• Κάθε λύση πρέπει να προνοεί ώστε να μην επιβαρύνει οικονομικά τους πολίτες και να μην αποβαίνει  καταστροφική για  το φυσικό περιβάλλον.
• Κάθε επιπλέον έσοδο που θα προκύπτει από την διαχείριση δημόσιων αγαθών και χώρων θα πρέπει να ανήκει στο Δήμο και να αξιοποιείται για την ανάπτυξη του κοινωνικού τομέα, την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και τη δημιουργία αξιοπρεπών θέσεων εργασίας.

Η πετυχημένη αντίσταση πάνω σε αυτές τις «κόκκινες γραμμές» είναι το πρώτο βήμα για να αλλάξουν τα πράγματα στην πόλη. Απαιτείται, όμως, κι ένα δεύτερο. Ένα καινούριο όραμα κι ένα στρατηγικό σχέδιο για την πόλη που θα βάζει στο επίκεντρο τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των πολιτών και θα χρησιμοποιεί τη συσσωρευμένη επιστημονική γνώση για να δυναμώνει σε όλους του τομείς την τοπική κοινωνία και όχι για να κερδίζουν οι λίγοι κι εκλεκτοί. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας και ειδικότερα για το ζήτημα της διαχείρισης των σκουπιδιών, η δημοτική κίνηση «Κοινοτικόν» θα διοργανώσει σύντομα σχετική ημερίδα στην οποία θα παρουσιαστούν με επάρκεια όλες οι διαστάσεις του ζητήματος.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ «ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ»

Η δική μας Πάτρα είμαστε οι πολίτες της.