Ψήφισμα: Από την Αφρίν στο Αιγαίο και την Κύπρο, τα σύννεφα πυκνώνουν
Το παρακάτω ψήφισμα κατατέθηκε ως εναλλακτική πρόταση στο ψήφισμα της Δημοτικής Αρχής για την πτώση της πόλης του Αφρίν και την επιθετική πολιτκή της Τουρκίας προς την Ελλάδα και την Κύπρο. Οι λόγοι που μας οδήγησαν να κατεβάσουμε το δικό μας ψήφισμα είναι γιατί θεωρήσαμε ότι το προτεινόμενο ψήφισμα από τη Δημοτική Αρχή της παράταξης Πελετίδη είναι ετεροβαρές με την έννοια ότι δεν επικεντρώνει επαρκώς στην ουσία ενός τέτοιου ψηφίσματος, που είναι η καταγγελία της Τουρκικής επιθετικότητας και επεκτατικότητας και τους κινδύνους που απορρέουν από αυτήν, αλλά εξ αφορμής επικεντρώνει στη κεντρική άποψη του κομματικού της φορέα. Το ψήφισμα του Κοινοτικόν υποστηρίχθηκε και από τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης, "Νέα Πόλη" (Χριστόπουλος), "Τώρα για την Πάτρα" (Δημαράς), "Πάτρα η δική μας πόλη" (Τζανάκος).
Από την Αφρίν στο Αιγαίο και την Κύπρο, τα σύννεφα πυκνώνουν
Μετά από δύο μήνες στρατιωτικής εισβολής και εκατοντάδες άμαχους νεκρούς, ο τούρκικος στρατός σε συνεργασία με μισθοφόρους – μέλη τζιχαντιστικών οργανώσεων, όπως η ISIS και η Al Nusra, κατέλαβε την ελεύθερη κουρδική επαρχία Αφρίν στη Συρία. Ο Ερντογάν διεμήνυσε προ ημερών ότι η τουρκική επιχείρηση θα επεκταθεί προς την κατεύθυνση των συνόρων με το Ιράκ και την πόλη Κομπάνι, η οποία αποτελεί το ιστορικό προπύργιο της Κουρδικής αντίστασης στην επέλαση των τζιχαντιστών του ISIS και πρωτότυπο δημοκρατικό κι εξισωτικό πείραμα για όλη την περιοχή. Παράλληλα, κλιμακώνει τις προκλήσεις του αμφισβητώντας κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας στο Ανατολικό Αιγαίο, τα Δωδεκάνησα και τη Θράκη, ενώ ετοιμάζεται να αμφισβητήσει στρατιωτικά την ΑΟΖ της Κύπρου. Ο εμβολισμός του σκάφους του λιμενικού στα Ίμια και η απαγωγή και συνεχιζόμενη ομηρία δύο Ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο είναι χαρακτηριστικά γεγονότα έξαρσης της τούρκικης επιθετικότητας. Η αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάνης από το τουρκικό κράτος τόσο στα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας, με τη Συρία και το Ιράκ, όσο και στα δυτικά της με τη χώρα μας, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για το νεο-οθωμανικό επεκτατικό δόγμα του Ερντογάν και των τουρκικών ελίτ.
Η σιωπή και η ανοχή της διεθνούς κοινότητας στην κατάληψη της Αφρίν είναι χαρακτηριστική και εξοργιστική. Ο τουρκικός στρατός χρησιμοποίησε τον οπλισμό του ΝΑΤΟ, ενώ η Ρωσία, που είναι υπεύθυνη για τον εναέριο χώρο της περιοχής, έκλεισε μάτια και αυτιά στις πτήσεις των τουρκικών βομβαρδιστικών. ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, Ρωσία αλλά και χώρες της περιοχής (Ιράν, Ιράκ, συριακή κυβέρνηση) αποδέχτηκαν σιωπηλά την εισβολή της Τουρκίας. Η στάση αυτή της «διεθνούς κοινότητας» αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία για να βγάλει δύο συμπεράσματα ο λαός μας:
Α. Η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο μιας υπό ανατίναξη περιοχής που εκτείνεται από τη Βοσνία μέχρι το Ιράν και από την Ουκρανία μέχρι τη Βόρ. Αφρική. Ο βασικός ανταγωνισμός ΗΠΑ – Ρωσίας και η ανάδυση νέων επεκτατικών δυνάμεων όπως η Τουρκία (αλλά και η Σαουδική Αραβία ή το Ιράν) δημιουργούν μεγάλους κινδύνους για το λαό μας και άλλους λαούς της περιοχής. Η ΝΑΤΟϊκά προωθούμενη επανεμφάνιση του λεγόμενου Μακεδονικού ζητήματος, ο αλβανικός αλυτρωτισμός και κυρίως η αναθεωρητική των συνόρων πολιτική της Τουρκίας, υφαίνονται με αυτούς τους ανταγωνισμούς.
Β. Κανένας ξένος «προστάτης» δεν θα επέμβει ποτέ, όπως δεν επενέβη για να σώσει τους Κούρδους, αν η κίνηση αυτή δεν προωθεί τα αποκλειστικά συμφέροντά του. Ο ελληνικός λαός πρέπει να διεκδικήσει και να επιβάλλει την πολύτιμη ειρήνη στηριγμένος στις δικές του δυνάμεις και στην αποτρεπτική του ικανότητα.
Δυστυχώς, η Ελληνική κυβέρνηση, η οποία σημειωτέον δεν έχει εκδώσει καν ανακοίνωση αποδοκιμασίας της Τουρκικής εισβολής στην Συρία, μοιάζει ολοκληρωτικά παραδομένη. Αφού παρέδωσε τα κλειδιά της οικονομικής πολιτικής στο ευρωπαϊκό ιερατείο, έχει παραδώσει την άμυνα της χώρας στις ΗΠΑ και το Ισραήλ, καλλιεργώντας έναν αδικαιολόγητο εφησυχασμό περί δήθεν «δύναμης σταθερότητας» και «αναβαθμισμένου ρόλου» της χώρας. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η αποτροπή των κινδύνων εξαρτάται από τα ευμετάβλητα συμφέροντα δύο δυνάμεων που διακηρυγμένο στόχο έχουν να βαθύνει η σύγκρουση με τη ρώσικη και την αραβική και περσική ανατολή. Δηλαδή, η κυβέρνηση θέτει αστόχαστα τη χώρα μας στο κέντρο της αιματηρής καταιγίδας που έρχεται, χωρίς να αποτρέπει καν την επιθετικότητα δυνάμεων σαν την Τουρκία. «Βρείτε τα μόνοι σας», απάντησαν τόσο ο Αμερικάνος πρέσβης στην Αθήνα όσο και υπουργοί της Ε.Ε., στους κλαυθμυρισμούς διαμαρτυρίας του Καμμένου για τα επεισόδια στα Ίμια και τον Έβρο.
Έχοντας όλα αυτά καλά στο μυαλό μας:
· Καλούμε τη διεθνή κοινότητα να σταματήσει με κάθε τρόπο τις εγκληματικές ενέργειες του τουρκικού κράτους και των συνεργατών του. Καλούμε το ΝΑΤΟ να απαγορεύσει τη χρήση των όπλων του για επιθετικούς σκοπούς και τη ρωσική κυβέρνηση να σταματήσει να κάνει πλάτες στην τουρκική επιθετικότητα.
· Καλούμε την Ελληνική κυβέρνηση να ψελλίσει, έστω και την τελευταία στιγμή, δυο λόγια διαμαρτυρίας για την τουρκική εισβολή στη Συρία, η οποία προοιωνίζεται τι θα ακολουθήσει στο Αιγαίο και την Κύπρο. Την καλούμε να συνδέσει σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς την επιθετικότητα του τούρκικου κράτους στη Συρία με την επιθετικότητα στο Αιγαίο και με την ομηρία των δύο στρατιωτικών στον Έβρο.
· Καλούμε την Ελληνική κυβέρνηση να πάψει να μετατρέπει τη χώρα σε άθυρμα στα παίγνια των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή και ιδιαίτερα στη ΝΑΤΟϊκή διεύρυνση στα Βαλκάνια που τροφοδοτεί παράλληλα επιθετικούς αλυτρωτισμούς και μεγαλοϊδεατισμούς από γειτονικές μας χώρες.
· Καλούμε την Ελληνική κυβέρνηση να προβεί σε κάθε ενέργεια που είναι απαραίτητη για τη ασφαλή επιστροφή των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που κρατούνται όμηροι στην Τουρκία.
· Καλούμε το λαό της Πάτρας και όλο τον ελληνικό λαό να μην εφησυχάζει μπροστά στις εξελίξεις αλλά και να μην τρομοκρατείται. Να επιδείξει σύνεση αλλά και αποφασιστικότητα. Να στηριχθεί στις δικές του δυνάμεις για να διατηρήσει την ανεξαρτησία του και την ειρήνη. Να σταθεί αλληλέγγυος σε εκείνους τους λαούς και τις δυνάμεις που παλεύουν για μια διαφορετική, ειρηνική και δημοκρατική Μέση Ανατολή και για ανεξάρτητα Βαλκάνια, μακριά από έξωθεν επιβουλές και ανταγωνισμούς των μεγάλων δυνάμεων ή «αρπακτικών» κρατών όπως το τουρκικό.
Δημοτική Κίνηση «Κοινοτικόν»
